Birhan Keskin, Ingeborg Bachmann ve İzler

Birhan Keskin, Ingeborg Bachmann ve İzler


Bekliyorum…Yüreğimin başköşesine hüzün tam yerleşmemişken, bir an sert bir hareketle oturduğum sandalyeden kalkıp, sandaletlerimi giyip sokağa inip nefessiz kalana kadar koşmak istiyorum.Fakat çok geç… Şarkı başladı… Şiir okundu… İsmim bile bana yabancı duymuyorum.Mohsen Namjoo -İranlı bir şarkıcı- söylemeye başladı şarkısını, şarkının ismi Torang anlamı-senin acın- demekmiş. Evet, herkesin acısı kendisinindir. Herkesin acısı kıvrılır, kendine en yakın yeri yüreğini bulur. Biliyorum ki bu yazı bitene kadar bu şarkı sürecek…
Şiirler arasında gezinirken Birhan Keskin’in Kim Bağışlayacak Beni adlı kitabından aşağıdaki şiirine rastlıyorum;"Hiçbir şey gelmeyecek bundan böyle gerçekten iyi misin ingeborg? Affedebildin mi? Tekrar sevebiliyor musun? Yaralanan bir şey tekrar iyileşebilir mi? iyileşen yerde iz kalınca tekrar eskisi gibi olunur mu? Hayır, ingeborg iz bırakmaz insanı hiçbir iz bırakmadı beni hiçbir iz onu bırakmadı ve biz bu izlerle eskisi gibi olamıyoruz eskisi gibi olunamayınca ne öncesi gibi ne de sonrası gibi olunamıyor hiçbir zamanda olamamak bunu anlamak ah ingeborg martı çığlıklarıyla bile olsa yırtılan ipek bir daha dikilemeyecek"
Bir sürü iz var üzerimizde, görünen… Görünmeyen… Görünmeyenler daha çok acıtıyor. Yerini bile unutmuşken kendini hatırlatıveriyor sinsice. Şairin dediği gibi bırakmıyorlar izler bizi, gözümüzden yaş, dilimizde yalan sözcükler, yüzümüzde iğreti gülüşlere neden oluyor, yatağımızda gözlerimiz dikili tavana bakarken, uyuyabilmek için sımsıkı yumarken gözlerimizi hep bizimleler...
Birhan Keskin’in bu şiiri Ingeborg Bachmann’ın izleyen şiirine karşılık yazmış olduğunu düşünüyorum.
“BİLMECE-Hans Werner Henze'ye, Ariosi dönemi için -
Hiçbir şey gelmeyecek bundan böyle.Bir daha ilkbahar olmayacak.Herkese kehanetidir bin yıllık takvimlerin.
Ama yaz ve hani derler ya,‘yazdan kalma’ diye, onlar da olmayacak-Artık hiçbir şey gelmeyecek.Asla ağlamamalısın,Der bir şarkı.
Onun dışındaBir şeyDiyenKimse yok.”
Bachmann bu şiiri Hans Werner Henze’ye yazmış. İkisi bir ilişki yaşamışlar ve Hans Wener Henze, Bachmann’ın bazı şiirlerini de bestelemiş. İnsan merak etmiyor değil okumak, bilmek istiyor ki“Faşizm, atılan ilk bombalarla başlamaz, her gazetede üzerine bir şeyler yazılabilecek olan terörle de başlamaz. Faşizm, insanlar arasındaki ilişkilerde başlar, iki insan arasındaki ilişkide başlar...” diyen bir kadının aşkını…
Ayrı coğrafyalarda, ayrı dönemlerde yaşayan iki ayrı kadın biri diğerinin izini taşımış yüreğine…Kendimizi korkusuzca açtığımızda… Yüreklerinde aynı izleri taşıyan kadınları göreceğiz… Belki bizimkilerden de derin…